Narzuta D.I.Y.

Powoli zaczynam ogarniać nowe lokum, uczę się tutaj mieszkać i już prawie dla wszystkich rzeczy znalazłam miejsce (najczęściej jest to jedno z licznych pudeł), a jeśli coś miejsca nie ma natychmiast ląduje na strychu. Ściany nadal są puste i białe (nie licząc Jaśkowych odcisków) i nadal nie mogę się zdecydować co i gdzie pozawieszać. Mam ogólny zarys tego jak powinien wyglądać salon, sypialnia, Jaśkowy pokój ale teraz wszystkie prace posuwają się w żółwim tempie i boję się, że wsiękniemy tutaj i przyzwyczaimi się do liczych "prowizorek", przestanie nam zależeć i pożre nas brutalna i okrutna codzienność :)

Jakkolwiek... jak to często bywa, przy okazji przeprowadzek można znaleźć przeróżne zapomniane "skarby". Jednym z nich był całkiem spory kawałek mięsistej tkaniny, który natychmiast wydał mi się idealnym kandydatem na narzutę do sypialni. Narzutę już dawno postanowiłam uszyć sama, bo satynowe pikowane cuda ze sklepów wogóle mi nie odpowiadały, a "swetrowe" skandynawskie narzuty, o których marzyłam cenowo zaczynały się od 1000 zł. Do uszycia narzuty potrzebowałam tkaniny o wymiarach 188x150 cm i drugiej tkaniny do obszycia krawędzi (chciałam aby narzuta była dwustronna). 

 

Tkanina jest więc do dzieła... 

mój plan działania przedstwiał się następująco: 

Z czarnej tkaniny (altara) wycięłam cztery pasy o długości 150 cm i cztery o długości 200 cm 

 

Krótsze pasy przyszyłam jako pierwsze, a dłuższe miały je pokryć 

                           
                            

następnie...

1. zszyłam krótsze pasy po wewnętrznej stronie 

2. następnie po stronie zewnętrznej 

3. dopasowałam dłuższe pasy z krótszymi i powtórzyłam kroki od 1 do 2 :) 

4. wykończyłam krawędzie zawijając je do środka 

Narzutę szyje się bardzo prosto i szybko. Polecam jako alternatywa dla satynowych pasów, kwiatów i dziwacznych geomertycznych przekontrastowionych wzorów. Dla zwolenników mini minimalizmu- czyli dla mnie :) 

Pochwalę się jeszcze poduszkami wypchanymi gryką, czekały ponad rok owinięte w folie aż bedą mogły ujrzeć światło dzienne. Uwielbiam je!

Pozdrawiam spod narzuty

Ania